Мая беларуская мова

Мова, родная мова, ты – калыханкай спавітая,

Нібы валошкамі сінімі на полі жытнёвым чароўна,

Мова родзічаў слынных, цёплая і сакавітая,

Шэптам казачных мрояў-дубоў ты песціш ласкава, нястомна.

У баях старажытных, у паселішчах спаленых, чорных,

У стогнах палонных дзяцей, у слязах развітальных князёўны,

У балотах, зарослых бабоўніках сівым і сонным,

Змагалася мова за еднасць людзей, за святыя законы.

Потым раскошай здзіўляла ў вялікай і моцнай дзяржаве,

Бо там валадарыла смела, нядобрым суседзям на зайздрасць,

Блішчэлі пярліны гадоў над вясёлкамі славы,

Здавалася, згінулі ў нетрах гісторыі гора і слабасць.

О, іскрыстая мова, мая беларуская мова!

Бедавала яшчэ шмат разоў ты, празодзіла колы нядолі,

І крычалі над попелам праўды пачварныя совы,

І чорныя коні жалобы, як здані, стаялі на полі.

Але час той прыйшоў, калі слова зарой-зараніцай

Асвяціла прасторы жыцця і ранкам над светам паўстала:

Купала і Колас малітоўна ўзялі з крыніцы,

О мова, чысцюткі свій талент, каб сонца ўжо не згасала.

Фенікс-птушкай загадкавай сёння ты вольна, прыгожа.

На крылах чароўна ляціш над радзінай зямлёй Беларусі,

На мове Айчыны сваёй аж ад Нешчарды і да Сожа

Пішу я вось гэты радкі і ў любові навек прызнаюся.

 

Надзея Кожар

 

Мова бацькоўская – родная мова

Як жа ў ёй вабяць сардэчнасць, глыбіннасць.

Як да душы трапіць кожнае слова.

Сэрца тваё з ёй яднае адзінасць –

Мова бацькоўская, родная мова.

 

У ёй чысціня срэбразвоннай крыніцы.

Роздум, надзея на лепшую долю.

А як спяваюць стамлённыя жніцы –

Жаль разліваецца светлы над полем.

 

Гонар Радзімы і годнасць вартуе.

Як землякоў дабрыні я дзіўлюся.

Як захапляе, як сэрца хвалюе

Мовы гучанне па ўсёй Беларусі.

 

Вера у еднасць, у шчырасць і згоду.

Спадчына сёння з часоў тых далёкіх.

Мова бацькоў ад зямлі і ад рода.

У ёй тваёй вартасці, сілы вытокі.

 

Таццяна Луткоўская

 

Муза – мова

Са знаёмкай спаткаўся аднойчы –

Пачуццём абудзіла душу

І прыходзіла ў сны кожнай ноччу,

З тых часоў яе ў сэрцы нашу.

 

Запалоніла ў светлыя думкі,

Захапіла і сон у палон –

Што па-добраму мае стасункі –

Падстаўляе натхненню крыло.

 

Даспадобы прышлася знаёмка!

Неразлучны дагэтуль з ёй я.

З маіх вуснаў гучыць чыста, ёмка

Беларуская мова… Мая!

 

Аляксандр Матошка

 

Матчына мова

Матчына мова – звон крыніцы бруісты.

Матчына мова – ад самай калыскі.

Ад прадзедаў звычак у сэрцы гарыць,

Над лугам мурожным звонкай песняй звініць.

 

Матчына мова ў снапах каласіцца.

Матчына мова – святло бліскавіцы.

Кожнай часцінкай душы адчуваю,

Што з моваю гэтай шчаслівай бываю.

 

Думкі сабраўшы, я шчыра малюся.

Матчынай моваю я ганаруся!

Ад першага ўздыху да скрушных хвілін

Матчына мова ў сэрцы маім.

 

Таццяна Якімава