Рака майго жыцця
- Подробности
- Опубликовано: 06.08.2025 09:46
Там пад узгоркам, каля леса
Цячэ жыцця майго рака.
Вясной – блакітна ад пралесак
І льецца песня жаўрука.
Там пад узгоркам, каля леса
Цячэ жыцця майго рака.
Вясной – блакітна ад пралесак
І льецца песня жаўрука.
Я живу на земле
И радуюсь миру,
Лишь одно нужно мне –
Чтобы солнце светило.
Лета ў пачатку… Рамонкі, званочкі… Мурожныя травы,
Глядзяцца бярозкі з цікавасцю ў шкельцы азёраў,
Сонейка яснае, быццам, купаецца ў хвалях блакітных,
Пяшчотна мілуе зямлю, абдымае ласкава палеткі.
(на Расоншчыне кажуць “Ягор’е”)
Вядома, што май наш паўночны капрызным нярэдка бывае,
Здараецца, сена скаціне ўкінь ды хутчэй сам на печку,
Бывае і так: цеплынёй разліваецца, песціць, люляе,
Пад кожным кустом быццам рай сустракае ў поўдзень.
Никто не ждал тогда беды.
Война платком взмахнула чёрным.
Остались от печей одни столбы
Напоминаньем о деревне горьким.
Птушкай далёкай у небе лунае
Дзед мой, якога не бачыў ніколі.
Дзе ён загінуў таксама не знаю –
Недзе на фронце…
Поэзия – вся на ладони жизнь,
Свои ращу в ней всходы.
Я не могу прожить и дня
Без ясной, солнечной погоды.
Матчына мова – звон крыніцы бруісты.
Матчына мова – ад самай калыскі,
Ад прадзедаў звычак у сэрцы гарыць,
Над лугам мурожным звонкай песняй звініць.
***
Яшчэ далёка да вясны
А мне начамі сняцца сны
Аб тым, што некалі было,
Ды ў далеч вечнасці сплыло…
Две ели
Напротив моего окна
Красуются две ели.
Сама волшебница зима
Укрыла их метелью.
2016-05-01 - 2025-08-30
6522
