У цэнтры Расон ёсць бяроза. На яе кары ў выглядзе вялікай плямы вырысоўваецца чорны сілуэт, падобны на самалёт… Ці не памяць з вайны?..

У вачах бярозавай кары

Самалёта сілуэт варожы

Анямеў з ваеннае пары.

Успаміны крапінамі множаць…

…Шчэ была бярозка маладой.

Летні ранак – россыпны на росы –

Не сустрэўся з хіжаю бядой

І юнак да возера бег босы.

Чэрвень звонкі міла красаваў

Над расонскай любаю старонкай.

Дваццаць першы дзень яшчэ не знаў

Найсуровай весткі вельмі горкай…

Летні ранак быў дваццаць другі

І таксама россыпны на росы.

Ды прачнуўся раптам гром тугі –

Росы абярнуліся ў слёзы…

…Адпраўлялі юнака на фронт

І бярозка яму ў след ківала

Ціха, аж пакуль за паварот

Горкая дарога не схавала.

А праз нейкі тыдзень самалёт

Прыляцеў, аздоблены крыжамі,

Абярнуўшы неба ў чорны лёд,

Чорнымі фашысцкімі вужамі.

Бомбы вылі ў небе, як ваўкі

І зямля ўся на дыбы ўзнялася…

У вачах бярозкі жах такі –

Ацалелай цудам засталася…

…У вачах бярозавай кары

І дагэтуль сілуэт варожы

Самалёта, што з тае пары

Успаміны драпінамі множыць.

                                   А. Матошка