***
Не выдавай кахання ночы,
Не выдавай кахання дню,
Хай аб любові скажуць вочы,
Рука, што цісне даланю.

Хай будзе ўсмешка-таямніца
Лагодзіць ноч, лагодзіць дзень,
Хай будзе яркая зарніца
Высока з космасу глядець.

Бо толькі ёй адной вядома
Памкненні сэрцаў тых дваіх,
Што б’юцца ў такт не знаўшы стомы –
Святло любві яднае іх

***
У думках знойдзены радок
Жадана просіцца ў дзверы
Душы, якая на замок
Не зачыняецца ад веры
У слова матчынай зямлі,
У слова бацькаўшчыны роднай.
Каб сілай мовы мы жылі,
Каб сілай мовы зналі годнасць.
Бо хто без мовы, беларус? –
Як тая птушка без палёту.
Няхай жаданай мовы груз
Душу ўзнімае да злёту!

Зіма
(жарт)
Зіма – натхняльніца паэтаў,
А я ваюю з ёй штогод:
То грып наваліцца з імпэтам,
То залюструе галалёд,
То снег мяце сцяжыну хіжа,
А то заплачуць капяжы,
То зноў ваўком завые сцюжа –
Непастаянства, не кажы…

Зіма капрызнай дамай стала,
А як даўней снягоў было!
Бярвенне трэскам аглушала
Настылых холадам вуглоў!

І толькі печ цяплом лагодным
Магла сагрэць мяне з катом,
Які да марцаў быў не шкодны –
Драмаў, прыкрыўшыся хвастом.
Вясну мы ўдвух чакалі разам.
Даўно ўжо рыжага няма,
Ды вось, прыйшлося ўспомніў часам,
Відаць – натхняльніца зіма!
А. Матошка