Пахнуць травы мядовыя на расонскіх лугах.
Пахне мёдам паветра, я лаўлю гэты пах.
Пахнуць травы мядовыя, пахне мёдам зямля.
Прыгажэйшага месца ва ўсім свеце няма.

Прыпеў.
І азёр прыгажосць і лясоў,
І празрыстасць бягучай ракі,
І крынічкі з вадою святой.
Непаўторная казка вакол.
Гэта любы мне край дарагі
Запаветнай расонскай зямлі.
Край квітнеючых у маі садоў,
Дзе знаём кожны кут, кожны дом.

Людзі тут працавітыя, зазірні ім у твар,
Дабрынёй вочы свецяцца, і ўсмешку спаткай.
І сапраўдных герояў нарадзілась тут шмат,
Яшчэ талентаў колькі, не падлічаш ніяк.
Прыпеў.
І азёр прыгажосць і лясоў,
І празрыстасць бягучай ракі,
І крынічкі з вадою святой.
Непаўторная казка вакол.
Як спяваюць вясной салаўі
Кожнай раніцай, у кожным двары
І няма прыгажэй для мяне,
Чым Расоны, Расоны мае.

Нават росы расонскія жывой вадою былі
Для байцоў нашых стомленых у час мінулай вайны.
Ёсць у нас свае помнікі, ёсць святочныя дні
Усё гісторыяй поўніцца на расонскай зямлі.
Прыпеў.
І азёр прыгажосць і лясоў,
І празрыстасць бягучай ракі,
І крынічкі з вадою святой.
Непаўторная казка вакол.
Гэта любы мне край дарагі
Запаветнай расонскай зямлі.
Край квітнеючых у маі садоў,
Дзе знаём кожны кут, кожны дом.
В. Турьева.