Увішнасць былую згубіла зямля,
Нібыта заснула надоўга.
Бядою Чарнобыль гуляе ў палях
І будзе гуляць яшчэ доўга.

Атручаны вёскі, атручаны лес,
Сады, ручаі і азёры…
Чарнобыльскі д’ябл у рэактар залез,
Пасеяўшы з воблака гора.

Пакінулі людцы зямельку сваю,
Як быццам у чым вінаваты
І долю сваю той бядзе аддаюць…
Трухнеюць гаротныя хаты.

А вораг нябачны віжуе наўкол.
Тут стронцый і цэзій пракляты!
Аж стогне пад імі ссірочаны дол –
Чаго яшчэ хочаш ты, атам?

Увішнасць былую згубіла зямля,
Нібыта заснула надоўга.
Бядою Чарнобыль гуляе ў палях
І будзе гуляць яшчэ доўга.
А. Матошка