Словы прызнання

Я прызнання словы кажу,
Што ў сэрцы пяюць, бы крыніца
Той краіне, у якой я жыву,
Шчасце мела ў якой нарадзіцца.

Усім тым, з кім побач жыву,
Маю шанец у каго павучыцца.
І зацягламу з ночы дажджу –
Што з зямлёй хоча бы парадніцца.

Маладосці, што горда нясе
Чысціню сваю ў кожнай аборцы.
І дрыготкай расінцы – слязе,
Што гарыць дыяментам на сонцы.

Юнаку, што з вуснаў сарваў
Першы мой у жыцці пацалунак.
Зорны месяц нам сведкаю стаў,
Захінуўшы дзявочы мой смутак.

Той адзінай, жыццё што дала,
Што найшчыра моліць нябёсы
За дзяцей. Каб у іх доля была,
Каб ад смеху з’яўляліся слёзы.

Услаўляю тую вясну,
Што прынесла нам Перамогу!
І ад думак ніяк не засну –
Генны код сее ў сэрцы трывогу.

Я прызнання словы кажу,
Што ідуць ад самага сэрца
Той краіне, у якой я жыву –
Белай Руссю якая завецца.

Т. Якімава