***

Яшчэ далёка да вясны

А мне начамі сняцца сны

Аб тым, што некалі было,

Ды ў далеч вечнасці сплыло…

 

І я не выкажу свой сум,

Бо часу вір, як нейкі тлум,

Не мае справы да мяне…

Не абыякавы час, не!

 

Хоць прымярае новы век

Нібы апратку, як на здзек.

Выпрабаванні, як з карца

Ліюцца й кружаць без канца.

 

Віраць імкліва, як вада,

Смяецца новая бяда.

І нехта згінуў у нябыт,

Жыцця згубіўшы дабрабыт.

 

Хоць ён таксама бачыў сны

І ў сне імкнуўся да вясны,

Ды не адолеў часу вір –

Яго засыпаў жоўты жвір.

 

Не вінаваты ў гэтым час,

Што нехта быў і раптам згас…

Калі не згубішся ў мане –

Не абыякавы час, не!

 

Яшчэ далёка да вясны,

Але няхай нам сняцца сны,

Аб тым, што прыйдзе новы дзень

З усмешкай добраю надзей.

 

                          А. Матошка